بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
|
|
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا
﴿
۱
﴾
|
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند
(
۱)
|
|
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا
﴿
۲
﴾
|
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند
(
۲)
|
|
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا
﴿
۳
﴾
|
و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند
(
۳)
|
|
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا
﴿
۴
﴾
|
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند
(
۴)
|
|
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا
﴿
۵
﴾
|
و كار [بندگان] را تدبير مىكنند
(
۵)
|
|
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ
﴿
۶
﴾
|
آن روز كه لرزنده بلرزد
(
۶)
|
|
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ
﴿
۷
﴾
|
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد
(
۷)
|
|
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ
﴿
۸
﴾
|
در آن روز دلهايى سخت هراسانند
(
۸)
|
|
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ
﴿
۹
﴾
|
ديدگان آنها فرو افتاده
(
۹)
|
|
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ
﴿
۱۰
﴾
|
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم
(
۱۰)
|
|
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً
﴿
۱۱
﴾
|
آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم]
(
۱۱)
|
|
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ
﴿
۱۲
﴾
|
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است
(
۱۲)
|
|
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ
﴿
۱۳
﴾
|
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس]
(
۱۳)
|
|
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ
﴿
۱۴
﴾
|
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود
(
۱۴)
|
|
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
﴿
۱۵
﴾
|
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد
(
۱۵)
|
|
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
﴿
۱۶
﴾
|
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد
(
۱۶)
|
|
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
﴿
۱۷
﴾
|
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است
(
۱۷)
|
|
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى
﴿
۱۸
﴾
|
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى
(
۱۸)
|
|
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى
﴿
۱۹
﴾
|
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى
(
۱۹)
|
|
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى
﴿
۲۰
﴾
|
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود
(
۲۰)
|
|
فَكَذَّبَ وَعَصَى
﴿
۲۱
﴾
|
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد
(
۲۱)
|
|
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى
﴿
۲۲
﴾
|
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست
(
۲۲)
|
|
فَحَشَرَ فَنَادَى
﴿
۲۳
﴾
|
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد
(
۲۳)
|
|
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى
﴿
۲۴
﴾
|
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم
(
۲۴)
|
|
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى
﴿
۲۵
﴾
|
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد
(
۲۵)
|
|
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى
﴿
۲۶
﴾
|
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است
(
۲۶)
|
|
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا
﴿
۲۷
﴾
|
آيا آفرينش شما دشوارتر استيا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است
(
۲۷)
|
|
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا
﴿
۲۸
﴾
|
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد
(
۲۸)
|
|
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا
﴿
۲۹
﴾
|
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد
(
۲۹)
|
|
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا
﴿
۳۰
﴾
|
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد
(
۳۰)
|
|
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا
﴿
۳۱
﴾
|
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد
(
۳۱)
|
|
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
﴿
۳۲
﴾
|
و كوهها را لنگر آن گردانيد
(
۳۲)
|
|
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿
۳۳
﴾
|
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد
(
۳۳)
|
|
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى
﴿
۳۴
﴾
|
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد
(
۳۴)
|
|
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى
﴿
۳۵
﴾
|
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد
(
۳۵)
|
|
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى
﴿
۳۶
﴾
|
و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد
(
۳۶)
|
|
فَأَمَّا مَن طَغَى
﴿
۳۷
﴾
|
اما هر كه طغيان كرد
(
۳۷)
|
|
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
﴿
۳۸
﴾
|
و زندگى پست دنيا را برگزيد
(
۳۸)
|
|
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى
﴿
۳۹
﴾
|
پس جايگاه او همان آتش است
(
۳۹)
|
|
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى
﴿
۴۰
﴾
|
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت
(
۴۰)
|
|
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى
﴿
۴۱
﴾
|
پس جايگاه او همان بهشت است
(
۴۱)
|
|
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا
﴿
۴۲
﴾
|
در باره رستاخيز از تو مىپرسند كه فرارسيدنش چه وقت است
(
۴۲)
|
|
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا
﴿
۴۳
﴾
|
تو را چه به گفتگو در آن
(
۴۳)
|
|
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا
﴿
۴۴
﴾
|
علم آن با پروردگار تو است
(
۴۴)
|
|
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا
﴿
۴۵
﴾
|
تو فقط كسى را كه از آن مىترسد هشدار مىدهى
(
۴۵)
|
|
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا
﴿
۴۶
﴾
|
روزى كه آن را مىبينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكردهاند
(
۴۶)
|
|